نقش سطح تحصیلات خانواده در پیشگیری از جرم

 برای بررسی نقش سطح تحصیلات خانواده در پیشگیری از جرم و بزهکاری مطالعات و نظرات متعددی مطرح شده است ولی به عنوان نمودی عینی ار تاثیر متغیر مذکور نقش آن را در نوجوانان بررسی می کنیم: دربارهء سطح سواد اعضای خانواده و اعتیاد نوجوانان چنین گزارش شده که‏ 68% مادران معتادان جامعهء بررسی شده،بی‏سواد،و 18% میان 1 تا 6 کلاس و 5% میان 7 تا 9 کلاس سواد داشته‏اند و فقط 13% میان 10 تا 12 کلاس را گذرانده بوده‏اند.درباره پدران 37% از آنان بی‏سواد،22% میان 1 تا 6 کلاس و 6% تا سیکل اول و 5% تا سیکل دوم سواد داشتند و فقط 2 درصد تحصیلات‏ عالی داشتند.بطور کلی بررسی‏ها نشان می‏دهد که اکثریت معتادان جوان در خانواده‏های بی‏سواد یا کم سواد رشد کرده‏اند و این موضوع احتمالا به طریقی‏ در اعتیاد فرزندان مؤثر بوده است.

مصطفوی الحسنی نیز در پایان‏نامهء خود تأثیر بی‏سوادی و کم‏سوادی پدران‏ و مادران را بر اعتیاد فرزندانشان تأیید می‏کند.در این پایان‏نامه نشان داده شده‏ که 70% از پدران و مادران معتادان بی‏سواد بوده و در حدود 46% تحصیلات‏ ابتدایی داشته‏اند و حدود 7% تحصیلات بالاتر از دیپلم(1354)داشته‏اند. قنبرزاده ماکوئی نیز در پایان‏نامهء خود اختلافات خانوادگی را مهمترین عامل‏ کشیده شدن فرزندان به اعتیاد دانسته است.وی در پایان‏نامهء خود اظهار کرده‏ که از صد نفر کل معتادان والدین 78 نفر در قید حیات بودند که از این عده 36 نفر با یکدیگر اختلاف داشته‏اند.درباره علت اختلاف والدین،نداشتن توافق‏ اخلاقی بالاترین درصد(27%)را داشته و عوامل دیگر به ترتیب از این‏ قرار است:نداشتن تجانس نسبی(5/19%)،قمار بازی و مشروبخواری پدر(13%)،کار زیاد پدر(11%)،ولخرجی مادر(11%)و کار کردن مادر(9%).از میان معتادان،آنهایی که پدرانشان معتاد بوده‏اند بالاترین فراوانی را دارند(12%).ملاحظه می‏کنید که اعتیاد همچون بیماری ارثی از نسلی به نسل‏ دیگر منتقل می‏شود.به عقیدهء نگارنده اولیای مدارس و انجمنهای اولیا و مربیان‏ نقشی اساسی در نجات دانش‏آموزانی دارند که در خانواده‏های معتادان زندگی‏ می‏کنند،به شرط آنکه دولت بودجهء لازم و متخصصان کار آزموده در اختیار آنها قرار دهد.در این میان از فنون خانواده درمانی وگروه درمانی معتادان نیز می‏توان استفاده کرد،ولی کارایی این دو فن در مورد خانواده‏های طبقات‏ متوسط و بالاتر بیشتر است.[1]

بند سوم :نقش تربیتی خانواده در پيشگيري از جرم

پيشگيري از انحرافات اجتماعي، يكي از راهكارهايي است كه در بخش نظارت و كنترل اجتماعي مطرح مي شود و نقش اساسي در آن حوزه ايفا مي كند. يكي از مهم ترين راه هاي پيشگيري افراد از انحراف و ناهنجاري ها، تاثير خانواده بخصوص والدين مي باشد. چرا كه آنها با افكار و برخوردها و به كارگيري روش هاي درست در زندگي مي توانند عضو خانواده شان را از كجروي و ناهنجاري نجات دهند. در نظام حيات اجتماعي اسلام، پيشگيري از جرم مقدم بر اصلاح است و امكان پيشگيري هم وجود دارد چرا كه از نگاه علماي اسلام، انسان ها داراي فطرت خداجو هستند و همين فطرت بسياري از وقايع و مسائل را حل و امور مورد انتظار جامعه را محقق خواهند ساخت. توجه به تربيت و القاي اصول اخلاقي استوار و صحيح از زمان كودكي نيز بسيار حائز اهميت است. بنابراين نقش خانواده در پيشگيري از جرم را مي توان در سه منظر مورد بررسي قرار داد.

الف : بعد اجتماعي و شخصيتي

بعد اجتماعي و شخصيتي  در دين مبين اسلام سنگ بناي حيات جامعه و خانواده است. حال آنكه هر نوع رشد اجتماعي در سايه خانواده حاصل مي گردد به همين خاطر عامل ثبات و سازش اجتماعي محسوب شده و سعادت جامعه تا حدود زيادي در گرو آن است.

خانواده همچنين از جمله عوامل اصلي شكل گيري شخصيت و منش فردي و اجتماعي كودك است و از نظر كودك مهمترين و ارزنده ترين الگو والدينش مي باشند. از اين رو بچه ها نحوه ارتباط والدين با يكديگر و ديگران و آداب و رسوم و خلقيات والدين را كسب مي كنند و جزو شخصيت و منش خود قرار مي دهند. بنابراين نقش والدين در پيشگيري از وقوع جرم غيرقابل انكار است. به نظر جرم شناسان نيز خانواده محيطي اجتناب ناپذير براي فرزند تلقي مي گردد.

[1] – مصطفوی الحسنی،احمد؛اعتیاد به مواد مخدر و شناسائی عوامل آن، ص12.

لينک جزييات بيشتر و دانلود اين پايان نامه:

بررسی نقش سیاستهای آموزشی- تربیتی در پیشگیری از بزهکاری